Mondrości Rzyciowe: Poradnik zagubionego pielgrzyma.

Witam wszystkich bardzo serdecznie. Zgromadziliśmy się tutaj, by po raz kolejny pochylić się nad światłością zgromadzonych w polskiej blogosferze rad. Kolejny raz zostaniemy oczarowani mondrością. Oczywiście nie byle jaką! Będą to bowiem Mondrości prawdziwie Rzyciowe. Dziś również pierwszy raz ostrzegam, iż do czynienia będziemy mieli ze scenami dla dorosłych.

Zgubiliście się kiedykolwiek za granicą? Z obłędem w oczach przemierzaliście uliczki i nie potrafiliście nikogo zapytać o drogę? Cóż, z podobną sytuacją zmagała się bohaterka opowiadania Mao. Otóż z fragmentu, który wpadł w moje doktorskie ręce, wynika, że w sytuacji zagrożenia najlepiej kierować się w stronę Opery. Oczywiście nic nie szkodzi, że nie zrozumiecie, czy jest to opera, czy może bank. Jeżeli wychodzą z niej ludzie, to z pewnością będzie to opera (nawiasem, czy опера naprawdę nie wygląda na "opera"?); co więcej, jeżeli dopisze wam szczęście, spotkacie tam również wybranka swojego serca!

Zmysły węchu i słuchu wyostrzyły się, tylko wzmagając jej pragnienie krwi. Trafiła do stolicy Rosji, którą w dalszym ciągu była Moskwa. Przemierzała ulice aż zobaczyła ogromny napis „opera” w języku rosyjskim, nie mogła go zrozumieć. Było już koło pierwszej. Z budynku wychodziło mnóstwo ludzi. Pobiegła w tamtą stronę. Gdyby posiadała instynkt samozachowawczy możliwe, że powiedziałby jej „uważaj, tam jest wampir”.

A gdyby się nie udało odnaleźć opery? Cóż, wtedy zawsze można próbować pytać kogoś o drogę. Należy jednak robić to grzecznie i nie wymachiwać zbytnio kończynami górnymi (lepiej zawsze próbować wydobywać z siebie słowa, jednak gdy rozmówca ewidentnie odmiana rozmowy w znanym nam języku, pozostają migi...) - rozmówca może się zdenerwować! Gdy tak poszukiwałem informacji niezbędnych nam do życia, trafiłem na opowiadanie Katherine B. Dzięki niej wiem, jakie są konsekwencje denerwowania osób z, na pozór, anielską cierpliwością... Także bardzo szybko starajcie się wyjaśnić, że zmierzacie w stronę jakiejś opery!

Poczułam jak złość rozchodzi się po moim ciele. Aro i Kajusz ponownie rozszerzyli oczy ze zdumienia i zaczęli się cofać do tyłu. Dobrze wiedziałam jak wyglądam. Moje piękne, białe i równiutkie skrzydła przybrały kolor głębokiej czerni i stały się lekko poszarpane, tak samo z suknią. Oczy też stały się bardzo ciemne. Uśmiechnęłam się drapieżnie. (...) Wiem, że to co się stało nie miało prawa się stać. Aniołom nie wolno się denerwować bo stają się potworne. Zmieniają się w demony. Bezwzględne potwory nie mające uczuć, karmiące się strachem, złością i cierpieniem innych.

Zajęliśmy się analizą ciągu przyczynowo-skutkowego, gdyby nasz rozmówca okazał się niestety cholerykiem. Jednak co robić, gdy wszystko potoczy się zupełnie inaczej? Co więcej, gdy jest to bardzo przystojny mężczyzna, okazujący na dodatek zainteresowanie naszej osobie? Ano, wtedy zawsze można skorzystać z rad, które zamieszczałem w poprzednich Mondrościach Rzyciowych (1, 2) - co jednak zrobić, gdyby wszystko posunęło się dalej? Cóż, przede wszystkim sugeruję, by rozpoznać wprawę partnera. Jak to zrobić? Jest sposób bardzo prosty, a dowiedziałem się o nim dzięki Elle. Jeżeli dotyk twojego partnera nie wywołuje u ciebie konkretnego orgazmu, to nie jest odpowiednia osoba do łóżka. (Jak tak patrzę na ten fragment, to chyba niejednokrotnie przeceniłem własne możliwości...)

Po jego ruchach widać było niecierpliwość, gdy pozbył się wreszcie moich spodni i bielizny, po czym rozszerzył mi nogi jeszcze bardziej i uklęknął między nimi, by pocałować mnie w to najintymniejsze miejsce. (...) Cholera jasna. Wystarczył jeden jego dotyk, żebym nie tylko była całkowicie gotowa na przyjęcie go, ale wręcz bardzo bliska orgazmu. Musiał mieć niesamowitą wprawę…

Cóż, gdyby rozmówca nie okazał się chętny do rozdawania orgazmów (jak mrówków), pozostaje wam dalej włóczyć się po obcym mieście. Czas na radę meteorologiczną w wykonaniu  Leah Alexis. Dobrze by było, żebyście nie gubili się pod koniec lipca, gdyż powietrze bywa wtedy bardzo mroźne...

Mroźne powietrze dzisiejszego dnia otuliło moje jasne policzki. Zmierzałam do kawiarni, w której mam spotkać się z Megan. Mimo tego, że była końcówka lipca, to dzień nie zapowiadał się słoneczny. Od wczoraj pada i mocno wieje.

Za wszelką cenę nie płaczcie, gdyby jednak zdarzyło się, że jesteście w obcym mieście pod koniec lipca i nie możecie znaleźć opery, a nikt nie chce wam dać orgazmu! Wiecie, jak to może się skończyć...? Wszyscy znamy dźwięk kruszejącego serca, gdy po policzku spływa samotna kryształowa łza. Na szczęście to ból psychiczny, którego komfortu tak często nie doceniamy! Dziś wiem, dzięki Czekoladce, że może nas spotkać coś o wiele gorszego... 

Lou szedł po nagrzanym chodniku czując samotną łze spływającą po jego policzku. Szybko otarł ją delikatnym materiałem podkoszulki, którą miał na sobie. Nie lubiał płakać. Uważał, że to tandetne. Jego zdaniem tylko tchórze w ten sposób rozładowują swoje negatywne uczucia i okazują słabość. Nie mógł uwierzyć, że jego silny przyjaciel - Hazz - mógł płakać krwią... Przecież to tak bardzo boli.

W takich chwilach zawsze dobrze jest sobie wyobrazić coś pięknego, dobrego. Wędrujecie sami (nocą) w obcym mieście? Przywołajcie przed oczami obraz Nowego Jorku, w którym jest pogodny, ciepły dzień. Nic tak nie poprawi nastroju! To nic, że wspomniany Nowy Jork zachowuje się... niecodziennie. Jakiś taki niewychowany, okrywa się niebem. No nic, nie bądźmy zbyt wybredni! 

Maj okazał się niezwykle ciepły. Cały Nowy Jork pokryty był bezchmurnym niebem, gdzieniegdzie pokazując białe obłoki, a temperatury nie przekraczały trzydziestu stopni. Słońce wypuszczało na tereny miasta jasne promienie.

Wędrując samotnie musicie uważać, by dodatkowo nie utrudnić sobie tego przedsięwzięcia. Wszelkie upadki, zranienia, alkoholizacje oraz spanie w bramach... niewskazane. Gdyby jednak zdarzył wam się przykry wypadek, powinniście fachowo określić, która część ciała została uszkodzona; pomoże to przy czynnościach pierwszej pomocy. Mały poradnik od Lilianny M. Scott.

-Puszczaj mnie! – wyrwałam się. – Nie nazywaj mnie tak, puszczalska! – odszczekałam jej na co ona mnie popchnęła.
Upadłam na ziemię.
Fuck zabolało, to znaczy noga.

I na sam koniec, podsumowując światłe rady. Gdy się gubicie, starajcie się wyglądać jak najlepiej. Prezencja jest podstawą, bez prezencji daleko nie zajedziecie i (o zgrozo!) możliwe, że nikt nie będzie miał ochoty z wami rozmawiać. Jak być stylowym? Zerknijmy jeszcze raz na bloga Las Tontas No Van Al Cielo.

Mała dziewczynka z dwoma warkoczykami o ładnych rysach twarzy w niebieskiej sukience, trzymała za rękę wysoką kobietę, która milczała. Jej blond jasne włosy opadały na jej chude ramiona a niebieskie oczy wyglądały jak ocean. 

Włączamy wam anonimki, bo byliście grzeczni. Róbcie swoje, znajcie łaskę państwa.